محرم (کی مولام حسین می شناسه)

سلام دوستای خوب من 

تو ذهن همه شما ها که به من سر زدید یا دوستای دیگم که بهم ایمیل یا زنگ زدن بود یا تعدادی که ازم پرسیدن چرا از محرم حرف نزدم چرا عکس نذاشتم آخه نمی دونستم چی بنویسم چطوری بنویسم آخه ما آدمابا کوچکترین سختی از پا در میایم چطور اینا این همه تحمل کردن سختی اونام که مثل ما آدمای عادی بودن چطور یکی این همه تحمل سختی داره تحمل این همه زخم یا دوری پدرش چرا ما نمی تونیم خود من اگه یک هفته از پدر دور باشم یا هرروز زنگش نزنم یا زنگم نزنه می شینم گریه می کنم منی که 19سالم از اون طفل بزرگترم .دوست من وقتی نمی تونم این همه سختی درک کنم یا بفهمم که چقدر اونا تو اون شرایط سختی کشیدن آخه چی بنویسم چی دارم که بگم دروغ بنویسم یا ........................ دلم می گیره از اینکه ما چرا نمی تونیم هنوز درکشون کنیم تو چند شب عزاداری می کنیم بقیه سال فراموشش می کنیم بقیه سال یادمون نیست حسین کیه پسر خاله بابام یا پسر دای مامانم  حالا من 10000 صفحه درمردش بنویسم عکس بذارم وقتی هنوز خوب نمی شناسمش چه فایده ای داره یعنی همه نوشته هام کش به درد لای جرز هم نمی خوره اگه با من موافق هستین که بگین اگه نه دلیل قانعه کننده برام بیارید