اینم یک شعر کرمانشاهی از دوست عزیزم آرشام

موهات رنگ طلا، چشای تو دریاست گلکم
صورتت مثل گل، لاله ی صحراست گلکم
خیلی وقته می خوامت اینه خودت خوب می دانی
دلمه عاشق شیطه ، خیلی  شیداست گلکم
یه وجب بچه بودی خانتان آمد کوچمان
بامه همبازی شدی حرف قدیماست گلکم
همش ما باهم بودیم هیچکسی حرفی نمی زد
ولی حالا نمی زارن کار دنیاست گلکم
یه کلاغ وچهل کلاغ از همه بالاست گلکم
مه دیه حوصله نه رم  مگه صبرم چنیه
بگو آخر چه می شه باهم دیه حرف بزنیم
آخر دنیا می شه  ایی ازو حرفاست گلکم
ننه م فهمیده ما همدیگر دوست داریم
مه دیه حوصله نه رم مگه صبرم چنیه 

آرشام جان خیلی خیلی ممنمون از شعرت خیلی دوست دارم