چقدر دوست دارم خستگی شانه هایم را مهربانی دست های تو تکان دهد.
و پریشانی موهایم با نوازش انگشتانت آرام گیرد.
چقدر می خواهم بایستم و ببینم که آن بالا بالا ها می پری و من خوشحالم
که می بینم هی کوچک و کوچک تر می شوی .
ومی دانم که هرچه کوچک تر ببینمت بال های بزرگتری داری.
با ل پروازت چند؟
شوق مهر بانی با تو سینه ام را چنگ می زند
تو بال پرواز میخواهی
و
من پای دویدن دارم.
salam khanumi nagan vebe khubi bud mamnun