عید

رمضان آمد و روان بگذشت ………. بود ماهی به یک زمان بگذشت

شب قدری به عارفان بنمود .......... این معانی از آن بیان بگذشت

- مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو؛ یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو .... آیا چیزی قابل درو در این رمضان کاشته ایم؟

- من کنون روز جاوید گرفتم ز جهان؛ گر شما در هوس عید بقایید همه.

- بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد؛ هلال ماه به دور قدح اشارت کرد.

- ثواب روزه و حج قبول، آن کسی برد؛ که خاک میکده عشق را زیارت کرد.

- شهر صیام رفت و توبه نمودم ولی چه باک؛ با رؤیت هلال روی تو افطار می کنم.

- کسان که در رمضان چنگ می شکستند؛ نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند.

- چه زود رفت این رمضان عمر ما ...... پس، بر لب جوی نشین و گذر عمر بین.

- تا ز رویت گرفته ام روزه، جز به یادت نکرده ام افطار

خداحافظ ماه پروردگار الرحمن الراحمین

خداحافظ ماه لحظه های افطار و سحر

خداحافظ ماه نعمت و رحمت و برکت

خداحافظ ماه شب های نورانی قدر

 

- خداحافظ ای ماه غفران و رحمت  

خداحافظ ای ماه عشق و عبادت  

خداحافظ ای ماه نزدیکی بر آرزوها 

خداحافظ ای ماه مهمانی حق تعالی  

خداحافظ ای دوریت سخت و جانکاه  

خداحافظ ای بهترین ماه الله