آرزو
هر چی آرزوی خوبه مال تو
هرچی که خاطره داری مال من
اون روزای عاشقونه مال تو
این شبهای بیقراری مال من
منم و حسرت با تو ما شدن
تویی و بدون من رها شدن
آخر غربت دنیاست مگه نه
اول دو راهی آشنا شدن
تو نگاه آخر تو آسمون خونه نشین بود
دلتو شکسته بودم همه ی قصه همین بود
می تونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا
اما بیدارمو بی تو مثل تو تنهای تنها
خسته ام
خسته ام از لبخند اجباری خسته ام از حرفای تکراری
خسته از خواب فراموشی زندگی با وهم بیداری
این همه عشقای کوتاه و این تحمل های طولانی
سرگذشت بی سرانجام گمشدن تو فصل طوفانی
حقیقت پیش رومون بود ولی باور نمیکردیم
همینه روز روشن هم پی خورشید می گردیم
نشستیم روبروی هم تو چشمامون نگاهی نیست
نه با دیدن نه با گفتن به قلب لحظه راهی نیست
من و تو گم شدیم انگار تو این دنیای وارونه
که دریاشم پر از حسرت همیشه فکر بارونه
سراغ عشقو می گیریم تو اشک گریه ی آخر
تو دریای ترک خورده میون موج خاکستر
به چشمی نگاه نکن اگه دروغ خواهی گفت
به کسی سلام نده اگه خداحافظی در پیش است
دست کسی را نگیر اگه رها خواهی کرد
به کسی نگو دوستت دارم
اگه دیگری در فکرت است ...
وقت رفتن رسیده
ولی رفتنی که برگشتن آن نزدیک است
یک کمی خنده واسه روزای بارونی دارم
که می خوام توی جیبم نزدیک قلبم بذارم
یه بغل خاطره از تو توی کوله بارمه
یک کمی اشک و گلایه لای دستمال پیچیدم
وقتی دلم تنگ تو شد
غم تو توشه ی راهمه
به شکوفه ها قسم ،
به شکوفه ها قسم ،
به خاطر تو بهشتی در زمین به پا کرده ام
به رنگ آسمان ، به رنگ عشق و مهربانی ،
می دانم که باور نداری :
اما بارانی که قلب سیاهم را شست ،
کوکب هایی که بهاری ام کردند ،
صنوبری که اشک هایم را دید ،
آینه ای که شکست و ستاره ای که تنها ماند ،
شهادت می دهند که به شوق بازگشت تو
دل تنگم را جلا دادم و رنگین کمان مهر را
در درونم شعله ور ساختم.
ای گل یاسم بازگرد ، که من از آسمان چیزی کم ندارم
نامهربون
بریز ای اشک ناکامی ، بریز از بیسرانجامی ،
که نفرین دلی،قلبی شکسته ، پس این بیسرانجامی نشسته
که آه سینه سوز مهربونی سر راه مرا از پیش بسته ،
دلم رنجیده از زخم زبونها ،
به ظاهر مهربونی دیدن از نامهربونها ،
خیال کردم یکی دلسوزمونه
برای گریههام دل میسوزونه
خیال کردم یکی داره هوای کار مارو اگه موندیم تو این کار زمونه
